Skip to main content

Featured

अब्दालीचा पुत्र आणि कश्मीरी पंडिताची सत्वपरीक्षा...

  कश्मीर भूमीमध्ये अनेक सत्तांतरे घडून आली ज्यामुळे तेथील धार्मिक वातावरण सतत बदलत राहिले. येथील मूळ हिंदू कश्मीरी पंडित बऱ्याचदा धार्मिक अत्याचाराने छळले गेले तरी ते विविध राजवटींमध्ये आपल्या बुद्धी कौशल्याच्या जोरावर विविध सरकारी हुद्यांवर केवळ नियुक्तच झाले नाहीत तर आपले धार्मिक स्वातंत्र अबाधित ठेवण्यात यशस्वी ठरले. काळातील बदल ओळखून त्यांनी फारसी भाषा अवगत केली. मोगलांच्या राजवटीमध्ये अकबराच्या काळात काश्मिरी पंडित प्रशासकांच्या हुद्यांवर काम करीत होते. काश्मीरचा प्रतिष्ठित अधिकारी आदित्य भट्ट होता. नूरजहांचा संरक्षक अधिकारी नेहरू नावाचा काश्मिरी पंडित होता. त्याने महाबतखानाच्या बंडातून जहांगीर आणि नूरजहाँ याची सुटका करविली. औरंगजेबाच्या काळातही महेश शंकरदास पंडित हा काश्मीरमध्ये मोठ्या पदावर होता. औरंगजेबानंतर काश्मिरी पंडित चांगल्या जागांवर काम करीत राहिले. अहमदशहा अब्दालीच्या काळापासून काश्मीरमध्ये अफगाणांची राजवट सुरू झाली. पण फारसीवरील प्रभुत्व आणि विद्वत्ता ह्यांच्या बळावर ह्या पंडितांनी अफगाण दरबारातही आपले वर्चस्व टिकवून ठेवले होते. काश्मीरच्या सुभेदारांचे मुख्य सल्लागार क

शनिवार तेली: बेने इस्रायली-

मित्रांनो खरे तर इजराइल विषयी आता सर्वांनाच सर्व काही माहित आहे. पण दररोज घडणाऱ्या घटना इतिहासाला साद घालतात म्हणून..

वि.ग. कानिटकर यांच्या “इजराइल युद्ध युद्ध आणि युद्धाच” या ग्रंथातून इजराइलच्या जन्माची आणि युद्धाची कथा समजू लागते.

हिब्रू बाइबल नुसार ईश्वराने अब्राहम आणि त्याच्या वंशजांना 'ईश्वर भूमि' देण्याचे वचन दिले होते. आणि मान्यतेनुसार तो भाग मिस्र नदी आणि यूफ्रेट्स नदीच्या मध्यभागी आहे.

ऑटोमन आक्रमणानंतर इजिप्तच्या मुलूखातून परागंदा झालेले यहुदी(ज्यू) जगभरात पसरले. दुसऱ्या महायुद्धाच्या माऱ्याने त्यांची बरीच स्थलांतरे झाली. जगाच्या पाठीवर भटक्या अवस्थेत फिरणारी ही जमात अरबी सागरातून पश्चिम किनाऱ्यावर येऊन स्थायिक झाली. बरीच वर्षे त्यांनी मुंबई, ठाणे आणि कोकण या इलाख्यात तर दक्षिणेतील बंदरी भागात सुखाने काढली. या इजरायली लोकांना ‘बेने इजरायली’ म्हणून ओळखले जाई. बेने अर्थात मुलं, म्हणजेच इजराइलचे पुत्र. कोकण किनारपट्टी लगत स्थायिक झालेली ही मंडळी तेलाचा व्यवसाय करू लागली. यहुदि लोकांचा शनिवारी धार्मिक ‘शाबाथ’ पाळण्याचा दिवस असतो. त्यादिवशी ही मंडळी कोणतीही काम न करता देवाची आराधना करत असतात. हळूहळू त्यांना ‘शनिवार तेली’ म्हणून ओळखले जाऊ लागले. दोन किंवा तीन पिढ्या महाराष्ट्रात एकरूप होऊन वावरणारी ही मंडळी अगदी पुणेरी मराठी बोलू लागली. सन 1948 मध्ये जेव्हा इजराइल देशाची निर्मिती झाली तेव्हा जगभरातील या यहुदिंना आपल्या मायदेशी परतण्याचे आवाहन करण्यात आले. इजराइल ला गेलेली ही मंडळी मात्र भारतीय संस्कार, पुरणपोळीचा त्योहार आणि मराठी भाषेचा अभिमान सोबत घेऊन गेली. इजराइल मध्ये त्यांनी मराठी भाषा जिवंत ठेवण्यासाठी पुढील पिढीला मराठी भाषा शिकवणेही सुरू केले आणि आपल्या नव्या पिढीला महाराष्ट्रीयन संस्कृतीची ओळख करून दिली. आज अशा महाराष्ट्रीयन यहुदींच्या कित्येक मुलाखती आपल्याला बघायला आणि वाचायला मिळतात. यातील बऱ्याच लोकांची आडनावे सुद्धा मराठी आहेत हे विशेष. आपल्या आठवणी सांगताना ते आपण कधी महाराष्ट्रात होतो आणि आपल्याला महाराष्ट्रीयन लोकांनी भरभरून प्रेम दिले ही गोष्ट ते मोठ्या अभिमानाने सांगतात. तसेच हा इतिहास पुढील पिढीला समजावा यासाठी प्रयत्न करतात.

दुसऱ्या बाजूने इजराइलला जन्मापासून कित्येक वर्ष भारताने न दिलेली मान्यता, इजराइल देशच्या विरोधाची भूमिका हा सुद्धा इतिहास आहे. पण आता इजरायली दुतावास भारतात आहे अर्थात इजराइल देशाला भारताने मान्यता देऊन बरीच वर्षे झाली त्याही पुढे इजराइलचे आणि भारताचे संबंध सुधारले आहेत. पण याचा अर्थ आज भारत पॅलेस्टाईन चा विरोध करत आहे असा होत नाही. वोट बँक साठी इजरायली येहुदींचा किंवा पॅलेस्टाईनी अरबांचा द्वेष आता भारत करत नाही. हीच भारतीय परराष्ट्र धोरणाची सर्वोच्च बुद्धिमत्ता आहे.! खरंतर ‘वसुधैव कुटुंबकम’...

-प्रा रवि आत्माराम बाविस्कर 

।।फक्तइतिहास।।

Comments

Followers चला माझ्यासोबत इतिहासाच्या वाटेवर..

Popular Posts